با اینکه قصد ما مهاجرت از سرزمین مادریه، اما مگه میشه دلمون براش نلرزه ؟ اگه میخوایم مهاجرت کنیم، برای پیشرفت فرزندته ایران جانم. برای اینکه وقتی به قله رسیدیم و اسممون رو اعلام کردن با افتخار بگیم من "ایرانیم"
این خاک مادری حقش این نبود سال ها تو بحران باشه، این خاک، این مردم خوب حقشون این نبود یه روزی جنگنده بالای سرشون رژه بره.
این مردم کمترین حقشون از این دنیا این بود که امنیت داشته باشن، رفاه اجتماعی داشته باشن، بتونن با همه ی دنیا در صلح زندگی کنن، ارتباط داشته باشند.
حق من، حق تو، حق جوونای این کشور حسرت نبود، حق ما بمب و موشک نبود، خیلی حرف دارم اما الان نمیشه و نمیتونم بنویسم.
حال ایرانم خوب نبوده و خوب نیست.
کاش روزای خوبش همین نزدیکیا باشه (...)
ایران من
به قول صائب تبریزی:
گر بدانی شوق دیدارت چه با دل می کند ...
کیه که بفهمه؟
همه سرشون کردن زیر برف